Νάμαι πάλι φίλε Κώστα χαράματα Πέμπτης
«Κόλαση μάλλον θα είναι να πρέπει να περάσεις την αιωνιότητα σε έναν Παράδεισο μαζί με εκείνους που είναι σίγουροι πως θα πάνε εκεί.»
Κάνε παιδί μου τον σταυρό σου και προσευχήσου πριν κοιμηθείς γιατί αλλιώς θα πας στην κόλαση.
Και τι είναι γιαγιά η κόλαση;
Ένας φοβερός τόπος όπου πάν οι αμαρτωλοί και βασανίζονται αιωνίως.
Άντε να χωρέσει στο μυαλουδάκι ενός μικρού παιδιού αυτό το «αιωνίως»
Πώς να κοιμηθείς όλο το βράδυ όταν σου λένε πως αν χαϊδέψεις το πουλάκι σου για να το γλυκάνεις λίγο, η τιμωρία σου θα είναι φοβερή και δεν θα τελειώσει ποτέ.
Για όλα τα πράγματα υπήρχε και μια τιμωρία. Παντού είχε φωτιές πίσσες λάκκους με σκατά (στο διάλειμμα έβγαζες λίγο το κεφάλι σου)τροχαλίες καζάνια να κοχλάζουν και διάφορα αλλά τέτοια φίλε μου.
Όταν γίνετε η υπάρχει κάτι φοβερό η αναφορά του γίνετε με τη λέξη κόλαση .
Το γήπεδο ήταν κόλαση .Κόλαση στους δρόμους το πρωί. Κόλαση η ζέστη το μεσημέρι. Κόλαση στο κέντρο της πόλης από την πορεία.
Βέβαια υπάρχει και η ευχάριστη πλευρά της κόλασης.
Έφαγα μια τούρτα σκέτη κόλαση. Το κολασμένο της κορμί. Με κόλασε η ματιά της και άλλα πολλά.
Από την άλλη μεριά το αντίπαλο δέος ο Παράδεισος.
Τι ποτάμια με μέλια και πιλάφια (ωχ θα παρεξηγηθούμε για το κοράνι
που διαβάσαμε)τι ρυάκια με γάργαρα νερά, τι παραδείσια πουλιά, τι
παραδεισένια ομορφιά .
Έλα όμως που υπάρχει και « ότι ξενύχτησα στην πόρτα σου και
σιγοτραγουδώ εδώ είναι ο παράδεισος κι κόλαση εδώ»
Όπως κατάλαβες φίλε το μαλάκωσα το πράγμα το στρογγύλεψα όπως
λένε, ξεκίνησα στα σοβαρά και στην πορεία μου έφυγε ,ξημερώνει
βλέπεις και η μέρα σε μαλακώνει.
Κάνε παιδί μου τον σταυρό σου και προσευχήσου πριν κοιμηθείς γιατί αλλιώς θα πας στην κόλαση ακούω την γιαγιά μου να μου φωνάζει απο την κουζινα.
Καληνύχτα γιαγιά, σαγαπώ , γιατί εσύ μέμαθες να μην πιστεύω και νάμαι ελεύθερος.
«Ο Παράδεισος, έτσι όπως συμβατικά περιγράφεται, είναι ένα μέρος τόσο μάταιο, τόσο αδιάφορο, τόσο άχρηστο, τόσο άθλιο, που κανείς δεν επιχείρησε ποτέ να περιγράψει μία ολόκληρη μέρα στον παράδεισο, παρ’ οτι αρκετοί έχουν περιγράψει μία μέρα στην ακροθαλασσιά.»
—George Bernard Shaw (Τζορτζ Μπερνάρντ Σω) (1856 - 1950) Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας κάτοχος Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας
φιλιά στη Σοφία
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Και να 'ταν μόνο αυτά; Δεν υπάρχει περίπτωση να ρωτήσεις κάποιον "πως πάει;" και η απάντηση -στην τόσο ηθική Ελλάδα- να μην είναι "δόξα τω θεώ". Επειδή η αγραμματοσύνη είναι τόσο προχωρημένη κάποιοι απαντούν επίσης "δόξα τον κύριο" γαμώντας πατόκορφα το ελληνικό συντακτικό, αγνοώντας την ύπαρξη της δοτικής πτώσης. Το ελληνικό συντακτικό βέβαια το γάμησε πρωτίστως, πριν κάποιες εκατοντάδες χρόνια, η ίδια η εκκλησιαστική νομενκλατούρα με την παλαιά και την κενή -ναι με "ε"- της διαθήκη. Σοβαροί φιλόλογοι, όπως ο Νίτσε ας πούμε, έτριβαν τα μάτια τους αντικρίζοντας την εκκλησιαστική γλώσσα.
"δόξα τον κύριο" λοιπόν, πες το και 'συ αν νιώθεις τόσο αμαρτωλός, τόσο σκατένιος άνθρωπος, πες "δόξα τον κύριο, φάγαμε και σήμερα" αν αισθάνεσαι ότι δεν αξίζεις το φαΐ που μόλις έφαγες, εγώ προτιμώ το "δόξα τω θεώ, γαμήσαμε και σήμερα" έχω συναίσθηση βλέπεις της σκατόφατσάς μου.
Φαντάσου φίλε πως χέζονταν οι άνθρωποι της δυτικής Ευρώπης στα βρακιά τους πριν καμιά τετρακοσαριά-πεντακοσαριά χρόνια όταν έβλεπαν τις γκραβούρες του Ντίρερ και τους πίνακες του Πέτερ Μπρούγκελ, του Ιερώνυμου Μπος και άλλων που είχαν επιλέξει να διασκεδάσουν με την βλακεία του κοσμάκη πετώντας του στην μάπα σκελετούς που βράζουν σε καζάνια, μάτια και αίματα που πέφτουν από τον ουρανό, φέρετρα και χάρους να βγαίνουν παγανιά. Από την άλλη μεριά στην άτεχνη τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, τον ρόλο του εκφοβισμού τον είχαν αναλάβει οι αστοιχείωτοι παπάδες στα -ας γελάσω- κρυφά σχολειά τους. Σκέψου έναν βρομερό μαυροντυμένο ρασοφόρο με άγρια γενειάδα και μακριά νύχια να σου διαβάζει υπό το φως του κεριού την αποκάλυψη του Ιωάννη με τους δράκους, τα τέρατα και τις σάλπιγγες και 'συ να είσαι 7-10 χρονών, θα πας μετά να κάνεις τάματα και μετάνοιες ή δεν θα πας; Ο τρόμος που σπέρνει η εκκλησία σε όλον τον κόσμο και σ' όλες τις θρησκείες είναι πραγματικά ένα εμετικό φαινόμενο. Τρόμος για την ύπαρξη την ίδια, σιχασιά για την ζωή, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι εξετάσεις που δίνουμε για την μετά θάνατον κατάληξή μας. Και επειδή ο καλός ο μαθητής πριν παραδώσει το γραπτό του το εξετάζει ακόμα μια φορά στο τέλος, έτσι και ο καλός χριστιανός, ακόμα και να 'χει δοξάσει εκατό φορές τον θεό κατά την διάρκεια της μέρας, πριν πέσει να κοιμηθεί θα ρίξει και την προσευχή του, όχι τίποτε άλλο, να μην την κάνει τώρα στο τέλος την πατάτα και γίνει καμιά στραβή. "Σ' ευχαριστώ παναγίτσα μου που με αξίωσες να έχω τόσα χρήματα και τόσα αγαθά, να έχω την υγειά μου και την στρίγκλα την κυρά μου". Αυτός που προσεύχεται όμως, ουσιαστικά προσεύχεται για να 'μείνει λίγο περισσότερο σ' αυτόν τον μάταιο κόσμο και όχι για να του ανοίξει την πόρτα ο άγιος πέτρος. Φαινόμενο εντελώς παράδοξο για τους υμνητές του επέκεινα και τους στηλιτευτές του υλικού κόσμου...
Τρόμος και παράνοια στο εκκλησιαστάν ή αλλιώς στην χώρα της πουστιάς. Οι ευρωπαίοι με τα κόμικς του Μπος ξυπνήσαν πολύ πιο γρήγορα, τα βάλανε και στα μουσεία τους και μας παίρνουν τα λεφτά. Εμείς εδώ τι κάνουμε; Λες να μαντρώσουμε την εκκλησιαστική μαφία σούμπιτη -θα μου πεις έχει τέλος αυτή;- και να την εκθέσουμε σε κανά κλουβί ως τουριστική αμπστράκτ ατραξιόν; Λες να τα βγάλουν έτσι τα σπασμένα;
Στομάχη, περιττό να σε ρωτήσω αν νηστεύεις από κρέας Τετάρτη και Παρασκευή. :-P
(ναι, το διάβασα όλο!)
αχαχα ρε την nosy, μ' αρέσει που δεν σχολιάζεις το ποστ αλλά το σχόλιο! χαχαχα σωστή ρε!
Να σημειώσω ότι και ο @kanenas Τετάρτη και Παρασκευή τρώει σκέτο κριθαράκι χωρίς λάδι και το Σαββατόβραδο δεν βγαίνει για να ξυπνήσει Κυριακή πρωί να βγάλει τον δίσκο στην ενορία του...
Και φυσικά όταν νηστεύουμε από κρέας νηστεύουμε κι από τ' άλλο ε;
Πήρες το μέηλ που σου έστειλα;
το πήρα και το έστειλα και στον @kanenas, αν είναι όντως έτσι τα πράματα πρέπει να γίνει επανάσταση τώρα!
Χαχαχα! Ο erwtas πορώθηκε!
Λοιπόν, εγώ όπως ήδη έχω γράψει και στο δικό μου τελευταίο ποστ, δεν βιάζομαι καθόλου μα καθόλου να πάω σε κανέναν παράδεισο!!! Κι ούτε μπορώ να φανταστώ πιο βαρετό μέρος από κει. Όσο γενικότερα περί θρησκείας...μια φορά πήγα στη ζωή μου στην Τήνο κι όταν επισκέφτηκα το μοναστήρι ή ό,τι ήταν τέλος πάντων αυτό που το ανεβαίναν οι μουρλοί στα τέσσερα (Χαχαχα! Στομάχη, θυμήθηκα το ποστ σου τώρα! Χαχαχα! Κάνε βρε ένα upload στα "τετράποδα" και πρόσθεσε κι αυτούς που ανεβαίνουνε στα 4 και φτάνουν στο μοναστήρι καταματωμένοι!)όταν τέλος πάντων πήγα εκεί, έφαγα μια κουτρουβάλα στα σκαλοπάτια που θα την θυμάμαι για πάντα! Φαντάσου να κάνω και προσευχή τι έχει να γίνει! Θα μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι!
Anywaysssssssss!!!!!
Όπως την βρίσκει ο καθένας.
ΥΓ: Ωραίος ο Σω!
"Όσο γενικότερα περί θρησκείας..."
Ωχ! erwta, κι εγώ το γμσ το συνταΧτικόοοοο....Χ
Αχαχα καλά ρε cheri τι πας και 'συ μες τους δαιμονισμένους; Τι περίμενες δηλαδή να μην πέσεις; Σκέψου να κάνω τίποτα στίγματα στα χέρια και να πάω εγώ εκεί μαζί με τα μούσια μου τι έχει να γίνει! θα γελάσει και το παρδαλό περδίκι!
Δημοσίευση σχολίου