Εθνοβλακεία

Με αφορμή την ντροπή απο το tsalimi φιλε κώστα

ΕΘΝΟΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
ή γιατί δεν μου μιλούν ο ανθιμος κι' ο ψωμιάδης

Όλοι γνωρίζουμε ότι η «εθνική ιστορία» που αναπαράγει το σχολείο, τα Μ.Μ.Ε η εξωτερική πολιτική της χώρας κοκ είναι σε μεγάλο βαθμό κατασκευασμένη.
Γνωρίζουμε επίσης ότι αυτή η κατασκευασμένη ιστορία γίνεται σε μεγάλο βαθμό αποδεκτή και συγχρόνως αποσπά συναινέσεις.
Για να καταλάβουμε τι είναι εθνικισμός θα πρέπει πρώτα να δώσουμε ένα καλό ορισμό του έθνους.
Έθνος λοιπόν είναι μια ιδεολογία μια αντίληψη που έχουν οι άνθρωποι ότι ανήκουν σε μια κοινότητα μια αντίληψη ένταξης στην ίδια κοινότητα συμφερόντων και ιστορίας, παρελθόντος και προοπτικής.
Δηλαδή ο αφηρημένος ορισμός του έθνους είναι αυτός μιας ιδεολογικής πολιτιστικής αντίληψης του ανήκειν σε μια κοινότητα και μάλιστα στην κοινότητα που αποτελεί την πλειοψηφία του πληθυσμού μιας χώρας.
Επειδή όμως οι χώρες είναι κοινωνίες ταξικές μπορούμε να πούμε ότι το έθνος απεικονίζει συμπυκνώνει την ενότητα των ανταγωνιστικών τάξεων που υπάρχουν σε μια κοινωνία, σε μια χώρα. Όλοι λοιπόν χωράμε στο ίδιο καζάνι καπιταλιστές και εργάτες,( εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι ) οι δύο βασικές τάξεις των καπιταλιστικών κοινωνιών.
Επομένως το έθνος δεν είναι μόνο μια ιδεολογική κατασκευή αλλά χρειάζεται να αναπαράγεται, να συνεπάγεται και να προαπαιτεί ένα ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο, τη λειτουργία του κράτους.
Άρα το έθνος δεν είναι μόνο μια φανταστική κοινότητα δεν είναι μόνο μια αντίληψη στα μυαλά των ανθρώπων ότι ανήκουν σε μια ενιαία ενότητα, αλλά συνδέεται με ένα ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο και με τη λειτουργία του, δηλαδή αποτελεί στοιχείο της λειτουργίας του κράτους.
Το κράτος ως κέντρο άσκησης της ταξικής εξουσίας του κεφαλαίου επί της εργασίας, εμφανίζεται σαν ένας ουδέτερος μηχανισμός που «διευθύνει» μια «κοινωνία ίσων και ελεύθερων ατόμων»-αν είναι δυνατόν- εκφράζοντας μάλιστα υποτίθεται τα «κοινά συμφέροντα» αυτών των ατόμων που ανήκουν σ’ένα συγκεκριμένο έθνος.
Η εθνική ενότητα δεν είναι μόνο μια φαντασιακή κατασκευή αλλά έχει να κάνει με την λειτουργία του κράτους, των θεσμών, των «δημοκρατικών δικαιωμάτων».Έτσι ο κόσμος εμφανίζεται και λειτουργεί ως κόσμος εθνών. Η ταξική εξουσία και εκμετάλλευση μένει στο απυρόβλητο, το ταξικό συμφέρων των εργαζόμενων μένει κρυμμένο. Αυτό που φαίνεται να υπάρχει είναι «η σύγκρουση» η «η άμιλλα» ανάμεσα στο εθνικό συμφέρον και στα ξένα εθνικά συμφέροντα.
Κράτος, έθνος και κεφάλαιο αποτελούν όψεις μιας και της αυτής ταξικής εξουσίας:
του καπιταλισμού.
Η ιδεολογία του έθνους δηλαδή ο εθνικισμός, όποιο όνομα και αν του δώσουν (εθνική υπερηφάνεια, πατριωτισμός κοκ)αποτυπώνει την ηγεμονία του κεφαλαίου πάνω σε ολόκληρη την κοινωνία.