Με αφορμή την ντροπή απο το tsalimi φιλε κώστα
ΕΘΝΟΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
ή γιατί δεν μου μιλούν ο ανθιμος κι' ο ψωμιάδης
Όλοι γνωρίζουμε ότι η «εθνική ιστορία» που αναπαράγει το σχολείο, τα Μ.Μ.Ε η εξωτερική πολιτική της χώρας κοκ είναι σε μεγάλο βαθμό κατασκευασμένη.
Γνωρίζουμε επίσης ότι αυτή η κατασκευασμένη ιστορία γίνεται σε μεγάλο βαθμό αποδεκτή και συγχρόνως αποσπά συναινέσεις.
Για να καταλάβουμε τι είναι εθνικισμός θα πρέπει πρώτα να δώσουμε ένα καλό ορισμό του έθνους.
Έθνος λοιπόν είναι μια ιδεολογία μια αντίληψη που έχουν οι άνθρωποι ότι ανήκουν σε μια κοινότητα μια αντίληψη ένταξης στην ίδια κοινότητα συμφερόντων και ιστορίας, παρελθόντος και προοπτικής.
Δηλαδή ο αφηρημένος ορισμός του έθνους είναι αυτός μιας ιδεολογικής πολιτιστικής αντίληψης του ανήκειν σε μια κοινότητα και μάλιστα στην κοινότητα που αποτελεί την πλειοψηφία του πληθυσμού μιας χώρας.
Επειδή όμως οι χώρες είναι κοινωνίες ταξικές μπορούμε να πούμε ότι το έθνος απεικονίζει συμπυκνώνει την ενότητα των ανταγωνιστικών τάξεων που υπάρχουν σε μια κοινωνία, σε μια χώρα. Όλοι λοιπόν χωράμε στο ίδιο καζάνι καπιταλιστές και εργάτες,( εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι ) οι δύο βασικές τάξεις των καπιταλιστικών κοινωνιών.
Επομένως το έθνος δεν είναι μόνο μια ιδεολογική κατασκευή αλλά χρειάζεται να αναπαράγεται, να συνεπάγεται και να προαπαιτεί ένα ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο, τη λειτουργία του κράτους.
Άρα το έθνος δεν είναι μόνο μια φανταστική κοινότητα δεν είναι μόνο μια αντίληψη στα μυαλά των ανθρώπων ότι ανήκουν σε μια ενιαία ενότητα, αλλά συνδέεται με ένα ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο και με τη λειτουργία του, δηλαδή αποτελεί στοιχείο της λειτουργίας του κράτους.
Το κράτος ως κέντρο άσκησης της ταξικής εξουσίας του κεφαλαίου επί της εργασίας, εμφανίζεται σαν ένας ουδέτερος μηχανισμός που «διευθύνει» μια «κοινωνία ίσων και ελεύθερων ατόμων»-αν είναι δυνατόν- εκφράζοντας μάλιστα υποτίθεται τα «κοινά συμφέροντα» αυτών των ατόμων που ανήκουν σ’ένα συγκεκριμένο έθνος.
Η εθνική ενότητα δεν είναι μόνο μια φαντασιακή κατασκευή αλλά έχει να κάνει με την λειτουργία του κράτους, των θεσμών, των «δημοκρατικών δικαιωμάτων».Έτσι ο κόσμος εμφανίζεται και λειτουργεί ως κόσμος εθνών. Η ταξική εξουσία και εκμετάλλευση μένει στο απυρόβλητο, το ταξικό συμφέρων των εργαζόμενων μένει κρυμμένο. Αυτό που φαίνεται να υπάρχει είναι «η σύγκρουση» η «η άμιλλα» ανάμεσα στο εθνικό συμφέρον και στα ξένα εθνικά συμφέροντα.
Κράτος, έθνος και κεφάλαιο αποτελούν όψεις μιας και της αυτής ταξικής εξουσίας:
του καπιταλισμού.
Η ιδεολογία του έθνους δηλαδή ο εθνικισμός, όποιο όνομα και αν του δώσουν (εθνική υπερηφάνεια, πατριωτισμός κοκ)αποτυπώνει την ηγεμονία του κεφαλαίου πάνω σε ολόκληρη την κοινωνία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Τεράστιο θέμα! Από που ν' αρχίσω και που να τελειώσω;
Τι λέει το λεξικό για το "έθνος";
Έθνος=
1) Σύνολο ατόμων που συνδέονται με κοινό ιστορικό παρελθόν, κοινά στοιχεία πολιτισμού και κοινά ιδανικά και έχουν, συνήθως, κοινή γλώσσα και θρησκεία.
2) Σύνολο ατόμων που έχουν συνείδηση κοινής ιστορικής, κοινωνικής, πολιτισμικής κτλ. παράδοσης, αυτόνομη πολιτική συγκρότηση και κατοικούν σε καθορισμένη εδαφική έκταση.
Ποιος από τους δύο ορισμούς ταιριάζει καλύτερα στην φασίζουσα ελληνική μπανανία; (σσ. δεν έχω τίποτα με τις μπανάνες). Μάλλον ο άοσμος και άγευστος δεύτερος στην σειρά θα έλεγα, μια και σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κοινά στοιχεία πολιτισμού, κοινά ιδανικά και θρησκεία ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις των ελλήνων. (Όχι άλλο σκυλάδικο! Όχι άλλος ψωμιάδης σε καφετέριες και ακτές!)
Την περήφανη ιστορία των κατοίκων που ζούσαν σ' αυτήν την γεωγραφική περιοχή χιλιάδες ή και εκατοντάδες χρόνια πριν από εμάς τους γελοίους νεοέλληνες και τα τρομερά επιτεύγματά τους (άλλος ένας μύθος, η αναγωγή προσωπικών επιτευγμάτων σε εθνικά, η σύνδεση ελληνόφωνων πολιτών με το ελληνικό έθνος), την έχουμε απομυζήσει.
Τον εθνικό μύθο πράγματι τον χρειάζεται κάθε κρατικός μηχανισμός. Βλέπε το παράδειγμα των Σκοπιανών. Χωρίς να ιδιοποιηθούν τον Αλέξανδρο και το βασίλειο των Μακεδόνων έχουν χοντρό πρόβλημα ύπαρξης. Τι κι αν οι σλάβοι εμφανίζονται στο ιστορικό στερέωμα κάπου 1000 χρόνια μετά τον θάνατο του Άλεξ; Χρειάζονται το παρελθόν της γεωγραφικής τους θέσης για να στήσουν πάνω της ένα συμπαγές κράτος με τους δικούς του μύθους και τον δικό του εθνικοφασισμό.
Όσον αφορά στα δικά μας χάλια... κάναμε ακριβώς το ίδιο, έχοντας το ελαφρυντικό της εν μέρει γλωσσικής συνέχειας. Βέβαια σε πολλά χωριά της Δυτικής Μακεδονίας, ο πληθυσμός δεν γνώριζε την ελληνική, χρειάστηκε να παρέμβει ο κρατικός μηχανισμός και να απαγορεύσει διά ροπάλου τις τοπικές διαλέκτους επιβάλλοντας την επίσημη ελληνική άνευ ουδεμίας κομψότητας.
Ο εθνικός μύθος είναι βασικό συστατικό οποιουδήποτε κράτους. Είναι σαν το νερό στην φασολάδα.
Όσον αφορά στον κρατικό μηχανισμό τώρα, δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς. Η άρχουσα τάξη εκμεταλλεύεται ανέκαθεν ιδιοβούλως και αυθαιρέτως όλα αυτά τα κατασκευάσματα. Και επειδή το κράτος δεν είναι τίποτε άλλο -θέλοντας ή μη- από την άρχουσα τάξη, είναι φυσικό επακόλουθο να συνδέεται και να κατευθύνεται ο εθνικός μύθος από αυτήν και από τον κρατικό μηχανισμό.
Ως εδώ καλά. Ωστόσο -επιστρέφοντας στο ποστ του @tsalimi- καλώς ή κακώς στο παρελθόν κάποιοι άνθρωποι αγωνίστηκαν για τα δικά τους ιδανικά (τα οποία εμείς έχουμε συνδέσει με εθνοσωτήρια σενάρια, τα οποία πολλές φορές απέχουν μακράν απ' την ιστορική πραγματικότητα) και έχουν στηθεί στην μνήμη τους κάποιοι ανδριάντες. Παρόλο που σιχαίνομαι κάθε είδος εθνικισμού, φασισμού κτλ. διαφωνώ κάθετα με την σύλησή τους, διότι για 'μένα προσωπικά δεν ήταν εθνικιστές. Μην ξεχνάμε ότι το 1821 ας πούμε, καλά καλά δεν είχε αναπτυχθεί η έννοια του έθνους. Θα προτιμούσα πολύ περισσότερο να στηθούν στην θέση των βασιλειάδων και των παπάδων, που κοσμούν τους δρόμους της πόλης, έργα τέχνης, όμως δεν έχω πρόβλημα με τους λεγόμενους αγωνιστές του '21, οι οποίοι απαίτησαν την αυτονόμηση και την ανεξαρτητοποίησή τους από έναν δυνάστη που τους έπαιρνε την μισή παραγωγή με τις φορολογίες του.
Για κάποιον που δεν ξέρει όλα αυτά μπορούν να σημαίνουν τον αγώνα για το έθνος, την γλώσσα και την θρησκεία, για έναν άλλο που έχει διαβάσει 2 βιβλία σημαίνουν τον αγώνα για την ανεξαρτητοποίηση από τον νταβατζή. Η εκκλησία μην ξεχνάμε ότι ήταν κατά της επανάστασης γιατί ήξερε ότι θα έχει οικονομική χασούρα αν της κοπεί ο κορβανάς του σουλτάνου. Η φωτογραφία με το συλημένο μνημείο που ανέβασε ο @tsalimi από την άλλη νομίζω ότι απεικονίζει 4 εργάτες, πιο πολύ για κομμουνιστικό κατασκεύασμα μου κάνει, ο ένας κρατάει και ένα δρεπάνι. Προς τι η γελοιοποίησή του; Αν κάνανε τον πατριάρχη με στριγκάκι ή με κανα σήμα της μερτσέντες στο καπέλο θα το έβρισκα πιο σικ...
Μεγάλο θέμα σου είπα...
φίλε κώστα εγω πήρα αφορμή απο το "ζήτω το έθνος" στο μνημείο που είναι μάλλον στημένο για την εθνική αντίσταση.
Όπως θα γνωριζεις καλά καθε άλλο παρά "εθνική" αντισταση ήταν με την ένοια του "'εθνους"που προανέφερα.Ο κόσμος όπως ο παππούς σου ο Κώστας ανέβηκε στο βουνό πρώτα για να διώξει τον ξένο κατακτητή και μετά τον ντόπιο συνεργάτη του.Με άλλα λόγια να καταργήσει το ταξικό κράτος.Την συνέχεια την ξέρουμε πολύ καλά ο ηρωικός μπαρμπακώτσος στην εξορία και οι χαφιέδες στην εξουσία και τα παιδιά τους μέχρι σήμερα.
Θα τα ξαναπούμε όμως πάλι έχει ο καιρος γυρίσματα.. φιλιά
Φυσικά, έτσι είναι!
Και να που τον όρο "εθνική αντίσταση" τον εκμετελλεύτηκαν μέχρι και οι κυριλέδες πασόκοι για να ψαρέψουν ψήφους απ' τα αριστερά κοινωνικά στρώματα, απ' την ηρωική εργατική τάξη.
Το σλόγκαν έχεις δίκιο... το άφησα στο περιθώριο... συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Με συγκίνησες με τον παππού, ο οποίος κατάφερε με την αγωνιστική του νοοτροπία και βιοτροπία να γίνει ένας από τους ήρωές μου...
Νηοπομπή βάλλουσα μακρόθεν
Η εξουσία με τη λυτή γραβάτα και το μουστακάκι
έρριξε χτες το βράδυ τους ρουφιάνους της σ’ όλη
την πόλη την ώρα που τελειώναν οι νυχτερινές
σχολές κι οι δρόμοι πλημμυρίζαν από εξατμίσεις
μηχανών και Ρε Μαλάκα συλλάβανε πολλούς ανύ-
ποπτους νεαρούς που τους κατηγορήσαν ότι πή-
ραν μέρος στη βεβήλωση των παναγίων λειψάνων
της μητρόπολής μας και ότι κλέψαν το χρυσό το
δόντι του ήρωά μας από το μουσείο κι όμως αυτοί
στο υγρό υπόγειο ως την ανάκριση συνέχισαν να
συζητούν για μηχανές και γκόμενες κι αθλήματα
και να μικρολογούν τις καθημερινές τους ευφροσύ-
νες ξέροντας πως κάθε γέλιο αυθόρμητο είναι η
εξουσία.
Μπελιές, Ερρίκος, Νηοπομπή βάλλουσα μακρόθεν, βλ. «Πόλεως», εκδ. Οδυσσέας, Αθήνα, Δεκέμβριος 1985.
Αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα ποιήματα που ανθολόγησα στο "Ενδοσκεληδόν", το βιβλίο μου με έργα της ελληνικής λογοτεχνίας που έχουν σαν ήρωες μοτοσυκλέτες και μοτοσυκλετιστές.
Όταν ανέβασα εκείνο το post (γράφω τώρα, πολλές ημέρες μετά) αυτό το ποίημα είχε στοιχειώσει μέσα μου και αναρωτιομουνα αν έγινα κι εγώ συντηρητικός και καθεστωτικός.
Με το πνεύμα του κειμένου σου συμφωνώ. Εδώ όμως, πέρα από τόσο ψαγμένες αναλύσεις, το θέμα είναι μάλλον απλό: αντικομφορμιστές του σήμερα (χωρίς εισαγωγικά) υπάρχουν πολλών ειδών. Οι συγκεκριμμένοι, μάλλον σε φασιστάκια που κρύβονται μου φέρνουν. Αυτό που χλευάζουν, δεν είναι η παρέλαση (συμφωνώ μαζί τους, δεν την θέλω κι εγώ), δεν είναι το όποιο έθνος. Χλευάζουν αίμα που χύθηκε για ιδεολογικούς λόγους. Κι αυτό για μένα είναι άτιμο.
Δεν λέω ότι αυτοί που τιμώνται με το συγκεκριμμένο άγαλμα είχαν δίκιο σε όλα και ότι ήταν πέρα από κριτική οι πράξεις τους. Λέω ότι κάποιοι τους έστησαν στον τοίχο επειδή δεν τους άρεσε η σκέψη τους.
Αυτό το γεγονός, δεν το χωράει το μυαλό μου, πως μπορεί να γίνει αντικείμενο χλευασμού.
Δημοσίευση σχολίου