Χαράματα η ώρα τρεις θάρθω να ΜΕ ξυπνήσω

Νάμαι πάλι φίλε Κώστα χαράματα Πέμπτης

«Κόλαση μάλλον θα είναι να πρέπει να περάσεις την αιωνιότητα σε έναν Παράδεισο μαζί με εκείνους που είναι σίγουροι πως θα πάνε εκεί.»

Κάνε παιδί μου τον σταυρό σου και προσευχήσου πριν κοιμηθείς γιατί αλλιώς θα πας στην κόλαση.
Και τι είναι γιαγιά η κόλαση;
Ένας φοβερός τόπος όπου πάν οι αμαρτωλοί και βασανίζονται αιωνίως.
Άντε να χωρέσει στο μυαλουδάκι ενός μικρού παιδιού αυτό το «αιωνίως»
Πώς να κοιμηθείς όλο το βράδυ όταν σου λένε πως αν χαϊδέψεις το πουλάκι σου για να το γλυκάνεις λίγο, η τιμωρία σου θα είναι φοβερή και δεν θα τελειώσει ποτέ.
Για όλα τα πράγματα υπήρχε και μια τιμωρία. Παντού είχε φωτιές πίσσες λάκκους με σκατά (στο διάλειμμα έβγαζες λίγο το κεφάλι σου)τροχαλίες καζάνια να κοχλάζουν και διάφορα αλλά τέτοια φίλε μου.
Όταν γίνετε η υπάρχει κάτι φοβερό η αναφορά του γίνετε με τη λέξη κόλαση .
Το γήπεδο ήταν κόλαση .Κόλαση στους δρόμους το πρωί. Κόλαση η ζέστη το μεσημέρι. Κόλαση στο κέντρο της πόλης από την πορεία.
Βέβαια υπάρχει και η ευχάριστη πλευρά της κόλασης.
Έφαγα μια τούρτα σκέτη κόλαση. Το κολασμένο της κορμί. Με κόλασε η ματιά της και άλλα πολλά.
Από την άλλη μεριά το αντίπαλο δέος ο Παράδεισος.
Τι ποτάμια με μέλια και πιλάφια (ωχ θα παρεξηγηθούμε για το κοράνι
που διαβάσαμε)τι ρυάκια με γάργαρα νερά, τι παραδείσια πουλιά, τι
παραδεισένια ομορφιά .
Έλα όμως που υπάρχει και « ότι ξενύχτησα στην πόρτα σου και
σιγοτραγουδώ εδώ είναι ο παράδεισος κι κόλαση εδώ»
Όπως κατάλαβες φίλε το μαλάκωσα το πράγμα το στρογγύλεψα όπως
λένε, ξεκίνησα στα σοβαρά και στην πορεία μου έφυγε ,ξημερώνει
βλέπεις και η μέρα σε μαλακώνει.
Κάνε παιδί μου τον σταυρό σου και προσευχήσου πριν κοιμηθείς γιατί αλλιώς θα πας στην κόλαση ακούω την γιαγιά μου να μου φωνάζει απο την κουζινα.
Καληνύχτα γιαγιά, σαγαπώ , γιατί εσύ μέμαθες να μην πιστεύω και νάμαι ελεύθερος.

«Ο Παράδεισος, έτσι όπως συμβατικά περιγράφεται, είναι ένα μέρος τόσο μάταιο, τόσο αδιάφορο, τόσο άχρηστο, τόσο άθλιο, που κανείς δεν επιχείρησε ποτέ να περιγράψει μία ολόκληρη μέρα στον παράδεισο, παρ’ οτι αρκετοί έχουν περιγράψει μία μέρα στην ακροθαλασσιά.»
—George Bernard Shaw (Τζορτζ Μπερνάρντ Σω) (1856 - 1950) Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας κάτοχος Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας

φιλιά στη Σοφία

Φταίμε όλοι φταίμε όλοι πούχει ο παπάς περβόλι

.



Το είδαμε κι’αυτό φίλε Κώστα.
Παλιά όποιος έτρωγε παπάρα όσον αφορά την προίκα που έπαιρνε μετά τον γάμο του, λέγανε: Αυτός πήρε προίκα 20 στρέμματα θάλασσα……και γέλαγε και το παρδαλό κατσίκι.
Να λοιπόν που ήρθε ο καιρός να μάθουμε ότι οι βασιλιάδες του βυζαντίου και οι Τούρκοι κατακτητές έδωσαν προίκα στα κορίτσια του άθλιου όρους πολλά στρέμματα λιμνοθάλασσας. Τώρα όμως δεν γελά κανείς, μόνο οι αλήτες της εξουσίας- που με τις πλάτες τους θησαυρίζει η ιερή μαφία- γεμίζουν τις τσέπες τους, φτιάχνουν βίλες και ζουν προκλητικά και ξεδιάντροπα.
Η μπόχα της θρησκείας είναι η μυρωδιά των ναών της εξουσίας.η παναγιά και ο χριστός πάνω από τα κεφάλια δικαστών, αστυνομικών, δεσμοφυλάκων και εφοριακών. Θεός και κράτος χέρι χέρι καταπνίγουν την ανθρώπινη ελευθέρια.

Η πίστη δεν είναι τίποτε άλλο παρά η άδεια που δίνουν οι θρησκευόμενοι ο ένας στον άλλο να πιστεύουν αυτό που θέλουν παραμερίζοντας τη λογική.
Ενώ το να πιστεύει κανείς ακράδαντα οτιδήποτε χωρίς αποδείξεις θεωρείται γενικά σημάδι τρέλας η ηλιθιότητας σε οποιοδήποτε άλλο τομέα της ζωής μας, στον τομέα «η πίστη στο θεό» τα πράγματα αλλάζουν και έχει τεράστιο κύρος στην κοινωνία.

Όταν ένας άνθρωπος υποφέρει από μία αυταπάτη αυτό ονομάζεται παράνοια, όταν πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από μια αυταπάτη αυτό ονομάζεται θρησκεία.

Φίλε Κώστα πάλι την πάτησα δεν μπορώ να ξεφύγω από το θέμα των θρησκευτικών πεποιθήσεων. Θα επανέλθω άλλη φορά σ’αυτό.
Προς το παρόν πρέπει να απαντήσω στο μεγάλο και θεμελιώδες φιλοσοφικό ερώτημα :ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ……..
γεια χαρά σου

Βα φτύσια πάντα άξεστος

Χωρίς κανένα απρόοπτο βγήκε παλι ο ήλιος.Πρέπει να παω για λίγο διάβασμα και ύπνο.

Τελικά Κώστα τα κατάφερα να δημιουργησω blog.

Σήμερα σκεφτόμουν να γίνω νονός του διπλανού μας κράτους.

Τελικά κατεληξα στην σύνθετη ονομασία.

Θα το βαπτίσω ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ.

Ετσι λοιπόν θα αποφύγουμε την τραγωδία να μας πάρουν τον Αλεξ σαν δικό τους γιατί εμείς θα λεγόμαστε ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Η ΧΩΡΑ (να η μαγκιά μας η πολυσύνθετη) και επίσης δεν θα μου κρατάνε μούτρα ο Βελόπουλος και ο Καρατζαφέρης,ο Παπαθεμελής και ο Ψωμιάδης. Προχθές τους είδα στη βόλτα και δεν με χαιρέτησαν.

Και όπως θα κατάλαβες αυτό μου ηρθε, μάλλον έφαγα ενα φλας (τέτοιες μαλακίες τρώω και παχαίνω) όταν άκουσα στην τηλεόραση την έκτακτη ειδηση για την 3564η πρόταση συνάντηση του άλλου Νονού του Νίμιτς ...........

Ξημερώνει και γω στους δρόμους τριγυρνώ

ΧΑ.ΧΑ.ΧΑ.ΧΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΑΨΩ?????